Deze slotscène van mijn favoriete film raakt aan de once-in-a-lifetime mogelijkheid die ik recent kreeg aangeboden. Toch gaf ik de aanbieder drie alternatieve personen door en hieronder vertel ik waarom.
Eerst over de scene. Noem het een handicap, een zegen of iets anders maar films zoals Dumb & Dumber (1994) doen mij, ook heden ten dage, nog gieren van het lachen. In deze slotscène krijgen Harry (Daniels) en Lloyd (Carrey) de mogelijkheid om als 'masseurs' mee te gaan in een bus vol vrouwen. Ze slaan de mogelijkheid af omdat ze eigenlijk de andere kant op moeten, de dames verbouwereerd achterlatend. Deze kans werd in hen in de schoot geworpen, maar ze faalden hopeloos.
In mijn vakgebied als voorganger, spreker, schrijver zijn er een aantal 'heilige gralen' die maar eens in de zoveel tijd voorbijkomen. Een podium met 3000+ zitplaatsen, een magazine met precies de juiste doelgroep van 200k abonnees, een grote kerk met alles erop en eraan. Boekverkopen zijn gegarandeerd, een stap hoger op de ladder een feit is.
Deze week kreeg ik zo'n 'graal' aangeboden. Een gouden voorzet die ik alleen nog hoefde binnen te koppen. In plaats daarvan nam ik de bal in de hand en dacht ik na. Ik besloot de niet te missen kans aan een ander te gunnen. Dom, gemiste kans, uilskuiken...of toch niet?
Ten eerste had ik thuis beloofd om minder onderweg te zijn, zeker in de weekenden. Deze gouden optie zou daarmee in strijd zijn. Maar er was nog een andere afweging.
Ik ben ervan overtuigd dat de drie namen die ik door heb gegeven even begaafd en wellicht beter zijn in wat ik doe. Ik gun hun deze bal omdat ik weet dat zij het leer hard tegen de touwen zullen schieten en hun publiek in juichen zal uitbarsten.
Soms is het nodig om zelf een stap achteruit te doen en iemand anders het volle licht te gunnen. Ook al moet je even slikken. Ik ben graag de assistkoning als een groter doel daarmee gediend is, zeker als je zelf een andere kant op wil.
Comentarios