Mijn zoon, sla acht op mijn woorden, neig je oor tot wat ik zeg. Laat ze niet wijken van je ogen, bewaar ze in het binnenste van je hart. Ze zijn immers leven voor wie ze vinden en genezing voor heel hun vlees. Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven (Spr. 4: 20-23)
Well Springs Village
Diep verborgen in de woeste bergen en bossen van Colorado bevindt zich het dorpje WellSprings Village. De rit naar dit pittoreske dorpje is adembenemend. In de herfst is er geen mooiere plek op aarde. In de meest prachtige meren weerspiegelen bergruggen zich als dappere helden in het ochtendgloren. Paradijselijk zijn de bossen, majestueus de arenden die erover vliegen. Zo moet het paradijs er uit gezien hebben: Is dit misschien Gods proeftuin voor de nieuwe hemel en aarde?
Te midden van dit kunstwerk ligt Wellsprings Village: Duizend mensen, een paar straten, slechts een stipje op de kaart. Een hechte gemeenschap van mannen en vrouwen die hier zijn opgegroeid en met man en macht proberen te behouden wat ze bezitten. Slechts sporadisch vertrekt er iemand uit het dorp om de wijde wereld in te trekken. Het nest blijft altijd vol, niemand vliegt ooit uit: Wellsprings Village biedt veiligheid van generatie op generatie.
Wie door het dorp rijdt en goed kijkt naar de huizen, de mensen, de percelen staat verbaasd over het uiterlijk vertoon. Alles is ‘spik en span’, om door een ringetje te halen. Het lijkt of de auto’s net uit de showroom komen, de mannen net uit de barbershop en de huizen gister zijn opgeleverd. Er bevindt zich geen onkruid in de tuin, geen bladerende verf op het gietijzeren hekwerk dat hoog rondom elke huis is geplaatst: Alle knoopjes van het overhemd zitten dicht, geen blauwe plekken op de schenen van de kinderen en de haartjes zijn minutieus gekamd.
Uit onderzoek is gebleken dat Wellsprings Village de grootste verzekeringsdichtheid heeft van heel Amerika. Er zijn hier meer polissen per persoon dan in welk ander dorp of stad in Amerika. En op vrijwel alle verzekeringen zit ook nog eens een garantie op onderverzekering. Toen de voorzitter van het dorpscomité hiernaar gevraagd werd door een journalist gaf hij trots aan: Wij beschermen ons bezit en onze aanblik boven alles wat er te behoeden is, want daarin vinden wij veiligheid.
Maar onder de oppervlakte voltrok er zich iets in Wellsprings Village wat ze in hun stoutste dromen niet konden vermoeden. Alsof er een stille sluipmoordenaar rondsloop door de weinige straten op zoek naar een prooi. Alsof er een grote scheur ontstond in een dam, een naderende calamiteit die zich voltrok buiten het zicht van hun argusogen. Snel zou duidelijk worden wat er gaande was in Wellsprings Village.
Op een stormachtige zondagochtend werden drie mensen levenloos aangetroffen in evenzoveel verschillende huizen. Er klonk gehuil en geschreeuw in het dorp waar alles maakbaar leek te zijn en alles en iedereen altijd onder controle was. Hetzelfde tafereel herhaalde zich op maandag en dinsdag. Het zorgvuldig gemanicuurde uiterlijk van WellSprings Village begon grote barsten te vertonen.
Na onderzoek van de patholoog-anatoom blijkt dat de doodsoorzaak van de negen identiek is: Loodvergiftiging, ontstaan vanuit het leidingwater. Het dorpscomité staat perplex. De afgelopen jaren hebben ze er alles aan gedaan om het leidingwerk te onderhouden. Elke week gingen de loodgieters, uit voorzorg, de leidingen checken op bovengrondse gebreken, de leidingen poetsen, de koppelingen controleren en alle watertappunten in het dorp én bij de mensen werden wekelijks gecontroleerd. Er was geen dorp waarin de kranen zo blinkend waren als in Wellsprings Village, glimmende leidingen zoals hier werden nergens anders gevonden: Wie had ooit zo’n blinkende bestelwagen gezien als die van het loodgietersteam uit Wellsprings?
Toen Andy las over de negen doden in Wellsprings gingen zijn gedachten terug naar het moment dat hij, twintig jaar geleden, zijn spullen had gepakt en vertrokken was uit het dorp. Al langer bekroop hem het gevoel dat er achter de Wellsprings facade een wereld schuilging die niet was zoals God ten diepste had bedoeld. Als enige in zijn dorp had Andy ervoor gekozen om meer tijd en aandacht te besteden aan zijn innerlijke leven dan zijn uiterlijke. Zijn huis was aan de binnenkant mooier dan van buiten, zijn lichaam gezonder en schoner dan de kleren die het bedekten. Zijn auto was technisch beter dan de roest en de deuken aan de buitenkant deden vermoeden. In een oude weggemoffelde Bijbel had hij op een dag gelezen:
Above all else, guard your heart, for everything you do flows from it.
Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven.
Als een vreemde eend in de bijt was hij ooit vertrokken, maar nu, na het lezen van dit bericht was hij ervan overtuigd dat hij het antwoord had op de vraag die op dit moment nog niemand stelde in Wellsprings. Dertig jaren waren verstreken, maar Andy nam nog één keer de weg naar het uiterlijk vertoon vanuit zijn innerlijke drive om meer doden te voorkomen.
Eenmaal aangekomen op het dorpsplein verzamelden nieuwsgierige Springers, zoals ze werden genoemd, zich rond Andy. Zijn gelaatstrekken kwamen hen bekend voor, maar pas toen hij zijn mond opende wisten ze wie ze in de ogen keken:
“Lieve Springers. God heeft me laten zien waardoor er hier deze week zovelen gestorven zijn: Jullie hebben ervoor gekozen om jullie bezit, imago, status en uiterlijk vertoon te beschermen omdat jullie denken daarmee jullie leven te behouden en te verrijken. Jullie denken dat mooie loodgietersbusjes, glimmende leidingen en design watertappunten als resultaat hebben dat jullie drinkwater schoon en overvloedig zal blijven.Zie hier het resultaat van jullie keuze. Laat mij jullie, na dertig jaar, nogmaals een andere weg wijzen. Het gaat namelijk niet om de lak, maar om de motor. Niet om het gewas, maar om de grond. Niet om de enveloppe, maar de brief. Niet om het stucwerk, maar de bestendigheid van de muur, niet om de vele verdiepingen maar om het fundament. Niet om de leidingen en de tappunten, maar om de bron van waaruit het water stroomt”.
De bron van waaruit het water stroomt echode in vele hoofden alsof Iemand net een licht had aangedaan, alsof schellen van de ogen vielen, alsof ze iets nieuws hoorden wat ze diep van binnen al een tijd wisten. Hoe hadden ze zo kortzichtig kunnen zijn? Al die arbeidsuren en energie steken in het aan de buitenkant oppoetsen van leidingen en kranen en daardoor vergeten dat het er om gaat wat er door de leidingen stroomt.
Meteen toog een groep mannen en vrouwen ver de bossen in van Colorado om daar opzoek te gaan naar de bron van waaruit het hele dorp voorzien werd van water. Nooit was hier ook maar enige aandacht aan besteedt want tsja: ‘Waarom zou je iets onderhouden dat onzichtbaar is voor iedereen? Waarom zou je iets opkalefateren waar je toch niet voor geprezen kan worden? Waarom je bezighouden met het innerlijk als de mens toch alleen naar het uiterlijk kijkt?
Na een volle dag zoeken vond men aan de rand van het bos eindelijk de bron. Overwoekerd door onkruid, ver van het zonlicht, als een slecht verlichte kerker waar alleen de wind doorheen huilt. Eén blik was genoeg voor een juiste diagnose. Het water was smerig, troebel, lag vol met plastic en de dampen waren ronduit giftig. Andy had al die tijd gelijk gehad: Beter de bron van al het leven beschermen, dan de uiterlijke leidingen waar het water doorheen loopt. Beter een oude kraan, met schoon water uit een goede bron dan een nieuwe met vervuild water. Het onkruid werd verwijderd, de bron werd schoongemaakt en vanaf die dag stroomde er weer schoon water door de leidingen van Wellsprings Village.
Maar Andy was nog niet tevreden en nodigde het dorp uit in het kerkje op de heuvel. Van buiten was het pracht en praal, strakwit met mooie hardhouten deuren en glas in lood. Van binnen was het muf en het was duidelijk dat God allang vertrokken leek uit Wellsprings en het leven van haar inwoners.
Andy beklom de preekstoel in het afgeladen kerkje en opende diezelfde weggemoffelde Bijbel bij Spreuken 4: 20- 27. Dezelfde tekst die hem tot de vaste overtuiging had gebracht dat mensen wellicht wel het uiterlijk aanzien, maar God naar de binnenkant kijkt en dat het meest belangrijke om te beschermen je hart is.
“Lieve Springers, wat hier deze week is gebeurt is toegestaan door God om jullie een nieuwe les te leren. Hij wil jullie wijzen op het feit dat het beschermen en behoeden van uiterlijkheden nooit zal leiden tot een vruchtbaar leven. Zijn oproep aan jullie is juist om je hart, je binnenste, je innerlijk leven, daar waar ook je gerichtheid op God zetelt, te beschermen. Want je hart is de bron van waaruit al het andere voorkomt. Jullie hebben generaties lang al het uiterlijke beschermd, maar zijn nalatig geweest richting jullie Bron. Jullie harten zijn al die tijd onbeschermd geweest met het gevolg dat er gif door jullie leidingen loopt, dat zichtbaar wordt in jullie wandel en jullie neiging tot controle. Als Mozes deze neiging tot controle zou hebben zou hij nog in Egypte zitten met het volk. Als de discipelen deze neiging hadden waren ze nooit verder gekomen dan hun bibberende knieën in een bange bovenkamer. Wat God jullie vandaag wil geven is niet een opgepoetste buitenkant maar een nieuwe schone binnenkant, een nieuw hart en een nieuwe Geest die gaat waaien door de kerkers van jullie hart. Een nieuwe schone bron van waaruit Levend Water gaat stromen door jullie leidingen en dat uit jullie zal vloeien, zichtbaar voor iedereen. Hij zal een avontuur geven dat jullie stoutste dromen zal overtreffen, omdat nu Hij de controle heeft en niet jullie”
Alsof ze zevenmaal onder gingen in de Jordaan, alsof ze het water van Betesda als eerste bereikten, alsof ze opnieuw geboren werden. Alsof ze er voor het eerst achter kwamen dat ze hun hele leven lang bronnen voor zichzelf hadden uitgehakt die toch geen schoon en zuiver water konden vasthouden, zo vertrokken de mensen uit het kerkje aan de heuvel richting hun eigen huizen. Niet langer werd alleen de buitenkant aangepakt, maar er ging nu veel meer aandacht tijd en zorg zitten aan wat er zich achter de voordeur afspeelde, onder de motorkap, de binnenkant van de leidingen en ten diepste wat er zich in de binnenkamer van het hart afspeelt. Het vuile water van de wereld, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, vijandschappen, egoïsme en onenigheid werd langzamerhand weggespoeld uit hun leven als uitwerpselen door het riool. In plaats daarvan dronken zij het levende water, dat alleen Gods Geest kon geven: Liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing reinigde hun hart onder hoge druk zodat ze langzamerhand gingen schijnen als sterren na een donkere nacht.
Bedrog kwam niet meer over hun lippen, ze wilden nu niet meer wijken naar links of naar rechts, ze gingen met vaste tred de Weg van gerechtigheid en wijsheid en keerden hun voet af van het kwade.
De eens verguisde Andy werd een Vader die zijn zonen en dochters onderwees. Een herder die Zijn schapen leidde. Vanaf die dag ging alle zorg zitten in het beschermen van de bron in plaats van het beschermen van het zorgvuldig gemanicuurde leventje. Want van daaruit zijn de uitingen van het leven.
En als er dan weer eens mensen naar Wellsprings Village trokken dan waren die niet langer onder de indruk van mooie percelen, hekwerken en auto’s. Maar van de wijsheid die de mensen bezaten. Van heinde en verre togen mensen naar Wellsprings voor advies, goede gesprekken, vermaning en onderwijs. Het was voor iedereen duidelijk: Deze mensen zoeken nu eerst het Koninkrijk van God en de rest zal hen wel gegeven worden’
Je las een verhaal uit de Retraite: een lichtvoetig en humoristisch verhaal van een voorganger op zoek naar zichzelf. Bestel het in de webshop!
Comments